poniedziałek, 6 lutego 2012

Trochę historii Wielunia:)

„Według badań archeologicznych osadnictwo w tym miejscu sięga nawet 2500 lat p.n.e. W roku 1283 Książę Przemysł II nadał Wieluniowi prawa miejskie. To królewskie miasto było do końca XIII w. siedzibą kasztelanii, od XIV w. stolicą ziemi wieluńskiej i Księstwa Wieluńskiego. W XVI w. Wieluń zaliczano do najpiękniejszych miast Polski. Działała tu wtedy filia Akademii Krakowskiej, liczne cechy rzemieślnicze oraz własny teatr. Podczas II rozbioru Polski w 1793r. ziemię wieluńską zagarnęli Prusacy włączając ją w skład nowo utworzonej prowincji tego państwa – Prus Południowych. Pod względem administracyjnym należała początkowo do departamentu piotrkowskiego, a po II rozbiorze wcielono ją w 1796r. do departamentu kaliskiego. Po wkroczeniu na ziemie polskie wojsk napoleońskich utworzono w 1807 roku Księstwo Warszawskie, w którym znalazł się też powiat wieluński. Po odzyskaniu niepodległości, na mocy rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych z dnia 14 listopada 1918r. powiat wieluński powrócił do przedwojennych granic administracyjnych.

Najbardziej tragiczny w historii miasta był dzień 1 września 1939r., kiedy to na bezbronne i uśpione miasto spadły bomby. To właśnie tutaj o godzinie. 4.40 rano (tuż przed wydarzeniami na Westerplatte) I dywizjon 76 pułku bombowców nurkowych imienia Immelmanna hitlerowskiej Luftwaffe, pod dowództwem Kapitana Waltera Siegla rozpoczął pierwsze bombardowania II Wojny Światowej. Pierwszym celem tych nalotów był wieluński szpital. Kilkukrotne kolejne bombardowania spowodowały zniszczenie miasta w 75%, wówczas ok. 1200 mieszkańców straciło życie. Najbardziej zniszczone zostało zabytkowe śródmieście. Pomimo tego przetrwało tu wiele ciekawych śladów z przeszłości Wielunia: fragmenty fortyfikacji miejskich z basztami z XIV w. i najcenniejszą gotycką Bramą Krakowską, średniowieczny układ ulic, ślady fosy opasającej miasto, ruiny dawnej kolegiaty. Zespół dawnego klasztoru oo. Augustianów, w skład którego wchodzi m.in. gotycki kościół pw. Bożego Ciała z 1335r., Sanktuarium Najświętszej Marii Panny Pocieszenia – (dzisiejsza kolegiata), Zespół dawnego klasztoru oo. Paulinów, w skład którego wchodzi kościół pw. św. Mikołaja z końca XIV wieku, zespół dawnego klasztoru Bernardynek, w skład którego wchodzi kościół pełniący siedzibę parafii ewangelicko-auksburskiej, a w budynkach poklasztornych mieści się Muzeum Ziemi Wieluńskiej z bogatą ekspozycją archeologiczną. Wieluń posiada wiele innych atrakcji wartych zobaczenia.”
-z: Paszport Światowego Dnia Turystyki, Wieluń 2011.

Kolegiata wieluńska (Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia) - kościół pw. Bożego Ciała

W tle budynek Muzeum Ziemi Wieluńskiej i kościół ewangelicko-augsburski, a pierwszym planie zrekonstruowane fragmenty murów miejskich z Basztą Skarbczyk.

Zrekonstruowane fundamenty fary wieluńskiej zbombardzowanej 1 września 1939r. przez niemiecką Luftwaffe, następnie wysadzonej w powietrze przez hitlerowców i rozebranej.

Pomnik w miejscu uderzenia pierwszych bomb II Wojny Światowej. 1 września 1939r. w budynku znajdował się szpital pw. Wszystkich Świętych, został on doszczętnie zniszczony. W czasach powojennych budynek odbudowano. W gmachu mieści się siedziba Szkoły Podstawowej nr 4 im. królowej Jadwigi,  II Liceum Ogólnokształcące im. Janusza Korczaka, a także Kolegium Nauczycielskie.

Obelisk pamięci, ku czci ofiar - mieszkańców Wielunia poległych podczas bombardowania miasta w dniu 1 września 1939r. Znajduje się on na skwerze tuż przy zrekonstruowanych fundamentach Fary wieluńskiej przy ulicy Królewskiej.

Fragmenty fortyfikacji miejskich. Na zdjęciu relikty Baszty Prochowej.

Brama Krakowska - obecnie wieża ratuszowa z zegarem.
 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz